Yeniden merhaba herkese, bakıyorum da neredeyse 2 ay olmuş buloguma birşeyler eklemeyeli. Bu iki ay süresince beni merak edenler, sitemi ziyaret edenler varsa hepsine çok teşekkür ediyorum. Bu iki ay benim için çok bunalımlı geçti. Neden mi? Herşeyin başı sağlık diyoruz ya... -Hele bir de çocuğunuz rahatsızsa ve henüz rahatsızlığını anlatamayacak kadar küçükse, sağlığın önemini daha iyi anlıyor insan. Aslında, hayatta hiçbirşeyi dert etmemek, Allah sağlık sıhhat versin de gerisi hallolur, diye düşünmek lazım her zaman.
Yarıyıl tatilini o kadar çok sabırsızlıkla ve hayallerle beklemiştim ki, ama hüsrana uğradım. Yine de Allah başka dert keder vermesin. Haklısınız lafı çok dolandırdım, ne olduğunu anlatayım:
Tatilin ilk haftası,oğlum, birgün akşamüstü aniden ilerlemiş derecede bir öksürükle uyandı. Ertesi gün doktoru kulak iltihabı olduğunu öksürüğünün henüz ciğerlerine inmemiş olduğunu söyledi. 3günlük antibiyotikle ateş düşürücü ve pedifen almamızı söyledi. Bu durumla birlikte başlayan iştahsızlık birkaç gün içinde hiçbirşey yememeye dönüştü. (Zaten, benim yedirmelerim dışında hiçbirşekilde kendisi yemez, yedirmelerim de hep aldatma ile olmuştur ama boy ve kilo gelişimi gayet iyiydi.)Bu şikayet üzerine tekrar doktorumuza ve başka bir doktora daha başvurduk. Oğlumuz bu süre zarfında yaklaşık 3 kg verdi ama halen kilosu normal değerde olduğu için doktorlarımıza yemediğine inandıramadık. Bu şekilde, hiçbir lokma dahi yemeyerek 10 gün geçirdi, bu süre içinde ateşi çıkmaya başladı, fakat öksürüğü geçti. Başka bir doktor yönlendirmesiyle, hastanede 6 serumla birlikte antibiyotik ve bağırsak düzenleyici aldı. Sonrasında sintigrafisi çekildi, ertesi gün de röntgeni. Reflü ve mide boşaltması gecikmesi teşhisi kondu. Sonuçta, ilaç tedavilerine başladık.
Geçirilen bu günler,oğlumu oldukça hırçın ve huysuz yaptı. Çok zayıfladı. Tüm huyları degişti, banyo yaptırması, uyku düzeni, hatta altını değiştirmesi bile büyük sorun olmaya başladı. Anne baba olarak biz de çok yıprandık, ne yapacağımızı şaşırdık. Özellikle, ben de bu süre zarfında psikolojik destek alma aşamasına geldim, belki de bu durum biraz daha uzasaydı öyle de olacaktı. Ama, çok şükür şuan yeme sorunumuzu biraz daha atlattık, oğlumun neşesi daha iyi. Ben de yavaş yavaş eski ruh halime dönmeye başladım. Artık, elime örgümü alıp, internette yemek ve takı bloglarında dolanmaya başladığıma göre normale dönüyorum demektir:)
Allah, dert verip derman aratmasın, derler gerçekten de öyleymiş...
Yarıyıl tatilini o kadar çok sabırsızlıkla ve hayallerle beklemiştim ki, ama hüsrana uğradım. Yine de Allah başka dert keder vermesin. Haklısınız lafı çok dolandırdım, ne olduğunu anlatayım:
Tatilin ilk haftası,oğlum, birgün akşamüstü aniden ilerlemiş derecede bir öksürükle uyandı. Ertesi gün doktoru kulak iltihabı olduğunu öksürüğünün henüz ciğerlerine inmemiş olduğunu söyledi. 3günlük antibiyotikle ateş düşürücü ve pedifen almamızı söyledi. Bu durumla birlikte başlayan iştahsızlık birkaç gün içinde hiçbirşey yememeye dönüştü. (Zaten, benim yedirmelerim dışında hiçbirşekilde kendisi yemez, yedirmelerim de hep aldatma ile olmuştur ama boy ve kilo gelişimi gayet iyiydi.)Bu şikayet üzerine tekrar doktorumuza ve başka bir doktora daha başvurduk. Oğlumuz bu süre zarfında yaklaşık 3 kg verdi ama halen kilosu normal değerde olduğu için doktorlarımıza yemediğine inandıramadık. Bu şekilde, hiçbir lokma dahi yemeyerek 10 gün geçirdi, bu süre içinde ateşi çıkmaya başladı, fakat öksürüğü geçti. Başka bir doktor yönlendirmesiyle, hastanede 6 serumla birlikte antibiyotik ve bağırsak düzenleyici aldı. Sonrasında sintigrafisi çekildi, ertesi gün de röntgeni. Reflü ve mide boşaltması gecikmesi teşhisi kondu. Sonuçta, ilaç tedavilerine başladık.
Geçirilen bu günler,oğlumu oldukça hırçın ve huysuz yaptı. Çok zayıfladı. Tüm huyları degişti, banyo yaptırması, uyku düzeni, hatta altını değiştirmesi bile büyük sorun olmaya başladı. Anne baba olarak biz de çok yıprandık, ne yapacağımızı şaşırdık. Özellikle, ben de bu süre zarfında psikolojik destek alma aşamasına geldim, belki de bu durum biraz daha uzasaydı öyle de olacaktı. Ama, çok şükür şuan yeme sorunumuzu biraz daha atlattık, oğlumun neşesi daha iyi. Ben de yavaş yavaş eski ruh halime dönmeye başladım. Artık, elime örgümü alıp, internette yemek ve takı bloglarında dolanmaya başladığıma göre normale dönüyorum demektir:)
Allah, dert verip derman aratmasın, derler gerçekten de öyleymiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder